3 sierpnia 1944 roku. Odbył się pogrzeb 12 mieszkańców poległych w trakcie działań frontowych. Kondukt żałobny z trumnami wiezionymi na wozach, udał się do Staromieścia; zabitych pochowano w zbiorowej mogile na staromiejskim cmentarzu. Edward Szczepanik wspomina, iż kroczący przez wieś kondukt został zatrzymany na zakręcie koło szkoły; radziecki oficer nakazał, aby część młodych uczestników żałobnej uroczystości odłączyła się; zabrano ich do prac na lotnisku w Jasionce. Tego samego dnia na Błoniach pochowano 13 żołnierzy radzieckich poległych w trakcie walk o Trzebownisko.

Początek sierpnia 1944. Rosjanie chcą jak najszybciej uruchomić lotnisko w Jasionce. Niezwłocznie przystępują do rozminowywania pasów startowych oraz wyrównywania pasów trawiastych. Na polecenie radzieckiego komendanta wojennego, do prac tych dowozi się również mieszkańców Trzebowniska.

23 sierpnia 1944. W domu Władysława Ruszla zbiera się Gminna Rada Narodowa, zdominowana przez ugrupowania lewięcowe. Na przewodniczącego Rady wybrano Ignacego Warchoła ze Stobiernej. Ustalono, że władzę wykonawczą sprawował będzie dotychczasowy wójt. W marcu 1945 roku rozszerzono skład GRN do 21 osób. Na czele Zarządu gminy stanął wójt Piotr Tomaka, działacz ludowy z Nowej Wsi. Wójt i pozostali członkowie Zarządu reprezentowali Stronnictwo Ludowe. W składzie Rady, utworzonej na zasadzie oddelegowania przez organizacje polityczne i społeczne, znalazło się trzech członków PPR, dwóch PPS a także przedstawięciel: Związku Walki Młodych, ZMW „Wici”, Związku Samopomocy Chłopskiej, OSP i spółdzielczości. W poszczególnych wsiach wyłoniono też nowych sołtysów. W Trzebownisku został nim Andrzej Tomasik, zaś jego zastępcą Jan Rzucidło.

8 września 1944 roku. Po naprawie dachu uszkodzonego w trakcie walk frontowych, zainaugurowano rok szkolny 1944/1945. Na zajęcia do siedmiu klas uczęszczało 257 dzieci, prowadziło je 5 nauczycieli. Szkoła jest też miejscem imprez kulturalnych organizowanych przez młodzież oraz miejscem spotkań członków koła Związku Walki Młodych, którego przewodniczącym został Henryk Bereś. To z ich inicjatywy na wiosnę 1945 roku na korytarzu szkolnym wystawiono „Zemstę”. W przedstawieniu tym, przygotowanym pod kierunkiem nauczycielki Marii Konaszewskiej, główne role zagrali Helena Skrabucha (z d. Bereś) i Kazimierz Niezabitowski.

Październik 1944 roku. W sąsiednich wioskach, gdzie istniały jeszcze majątki dworskie, przystąpiono – śladem dekretu o reformie rolnej - do dzielenia obszarniczej ziemi pomiędzy małorolnych chłopów. Funkcje pełnomocników i mierniczych pełnili zwykle członkowie Polskiej Partii Robotniczej. Do pracy tej skierowano także członków PPR z Trzebowniska: Tadeusza Mitkę do majątku Jędrzejowicza w Staromieściu, Franciszka Szybistego do dworu w Jasionce, Wincenty Tomakę do Łąki zaś Walentego Tomakę do majątku w Zaczerniu. Z tego też tytułu, kilka tygodni później, na domy Tadeusza Mitki oraz Waletego Tomaki grupa WiN tzw. niepodległościowego podziemia, dokonała napadu, demolując zabudowania.

Rok 1944 i następne. Narasta fala prześladowań i represji ze strony NKWD oraz polskiego Urzędu Bezpieczeństwa, wobec dowódców, a później szeregowych żołnierzy Armii Krajowej. Mnożą się aresztowania, mroczne śledztwa, finalizowane także wyrokami śmierci. Część żołnierzy podziemia trafia do łagrów i obozów na terenie Związku Radzieckiego. Z obwodu ZWZ – AK Rzeszów na Wschód wywieziono do łagrów ponad 100 osób, w tym Jana Bieńka „Panterę”, dowódcę plutonu AK Nowa Wieś – Trzebownisko. Urząd Bezpieczeństwa aresztował też m.in. Wojciecha Szwagla i Wojciecha Tomakę, niegdyś współwłaścicieli młyna. Szwagiel, po kilkunastu miesiącach pobytu w obozie w ZSRR, powrócił do Trzebowniska.

Jesień 1944. Trwa akcja mobilizacyjna do oddziałów frontowych Wojska Polskiego. Wśród „ochotników” są m.in. żołnierze Armii Krajowej, którzy w ten sposób chcieli się uchronić przed ewentualnymi represjami ze strony komunistycznych organów bezpieczeństwa. Na Wale Pomorskim walczy Marian Ćwiok, b. członek AK. Mundur żołnierzy przywdziewają inni członkowie AK: Leon Martynuska, Stanisław Bereś, Tadeusz Szwagiel. Szlak bojowy w szeregach I i II Armii Wojska Polskiego przemierzają, ponadto, m.in. Zbigniew Dymiński, Janina Książek (po mężu Koń), Mieczysław Piskornik, Stanisław Rzucidło.

14 października 1945 roku. Uroczystość poświęcenia kamienia węgielnego pod parafialny kościół, z udziałem ks. bpa Wojciecha Tomaki. Po blisko 550 – letniej przynależności do parafii w Staromieściu, Trzebownisko otrzymało własną parafię. Jej pierwszym proboszczem został ks. Józef Czyż; pełnił tę funkcję do lipca 1947. Jego następcami byli: ks. Józef Burda (proboszcz w latach 1948 – 1955), ks. Jan Bielecki (1955 – 1969), ks. Henryk Piesowicz (1969 – 1997), ks. Władysław Kret (1997 – 2001). Od 2001 roku proboszczem Parafii Św. Wojciecha i Niepokalanego Poczęcia NMP jest ks. Zygmunt Mularski.

1945 – 1946. Do domu wracają z wojennej tułaczki: Maria Kogutek, Aniela Bereś, Maria Dusza, Zofia Mitka, Agnieszka Rzucidło i Aniela Kotarska – więźniarki hitlerowskich obozów koncentracyjnych, zaś z obozów jenieckich Jan Tomasik „Buda”, Stanisław Bereś, Ludwik Wcisło. Z pól bitewnych wracają frontowcy: bohater spod Monte Cassino Jan Tomasik s. Józefa, a także żołnierze I i II Armii Wojska Polskiego. Do rodzinnej wsi ściągają młodzi z robót przymusowych w III Rzeszy (do niewolniczej pracy wywieziono podczas wojny ok. 30 osób).

Rok 1946. Powstał Ludowy Zespół Sportowy. Wśród jego organizatorów znaleźli się: Marian Tomasik s. Józefa, Henryk Bereś s. Jana, Henryk Kogutek (woził drużynę piłkarską na zawody), Henryk Szczepanik (zespołowy fotograf). Później, w drużynie tej nabywał piłkarskie umiejętności Stanisław Majcher, w latach sześćdziesiątych reprezentacyjny bramkarz Polski.

Lipiec 1946 roku. Wójt Piotr Tomaka z Nowej Wsi, wtedy już członek Polskiego Stronnictwa Ludowego, został ciężko ranny. w wyniku zbrojnego zamachu. Na stanowisku wójta gminy zastąpił go Piotr Wisz z Trzebowniska; piastował ten urząd do 1950 roku.

20 sierpnia 1946 roku. Podejmuje działalność Gminna Spółdzielnia „Samopomoc Chłopska” w Jasionce, która do 1990 była w gminie monopolistą na rynku rolnym (sprzedaż towarów konsumpcyjnych, budowlanych oraz do produkcji rolnej, usługi bytowe). W 1948 roku GS przejął Spółdzielnię Spożywców „Rolnik” wraz z jej sklepem, działającą we wsi od I wojny.

Jesień 1946. Powstaje Koło Gospodyń Wiejskich. Pierwszą prezeską została Zofia Majcher, której pomagały: Stefania Bereś „Staniowa”, Bronisława Kabarowska, Ludwika Tomasik, Maria Wisz. Kolejno, funkcje przewodniczącej koła pełniły: Zofia Tomasik, Maria Wisz, Maria Kozdrańska, Zofia Ataman, Maria Rzeszutek. Od 1981 roku na czele KGW stoi Teresa Pieczonka. Już jesienią 1946 roku, odbył się – z udziałem 27 gospodyń – kurs przygotowywania przetworów z warzyw i owoców.

Rok 1947. Spółdzielnia Spożywców „Rolnik” (głowni jej działacze: Stanisław Tomasik, Andrzej Trzyna, Józef Dodolak), oddała do użytku Dom Spółdzielczy wybudowany koło sadzawki zwanej Karczmówka. Obiekt ten, przejęty rok później przez Gminną Spółdzielnię w Jasionce, do dziś pełni funkcję Domu Ludowego. „Nowy” Dom Ludowy zastąpił w latach pięćdziesiątych „stary” Dom Ludowy, usytuowany na placu dworskim obok budynku szkoły (od wschodu w stronę Wisłoka). Wyburzono go w 1968 roku.

Wiosna 1947 roku. Dla Ludowego Zespołu Sportowego udało się pozyskać 15 par butów piłkarskich nabijanych korkami. Założyli je: Edward Pietraszek (bramkarz), Adam Bereś „Cucyk”, Henryk Bereś „Łysek”, Henryk Bereś „Krzywa rączka”, Tadeusz Kloc, Henryk Kogutek, Stanisław Książek, Jan Rzucidło, Władysław Rzucidło, Henryk Szczepanik, Eugeniusz Szwagiel, Stanisław Szwagiel, Marian Tomasik. Za chwilę dołączyli do nich Tadeusz Bereś oraz jego brat Stanisław a także Jerzy Bereś i Julian Bereś.

27 kwietnia 1947 roku. Sporym wysiłkiem pracy oraz składek wszystkich mieszkańców do wiejskich chałup podłączono sieć elektryczną. Ton tym pracom nadawali strażacy pod kierunkiem swego naczelnika Józefa Tomasika oraz sołtysa Stanisława Kota. Słupy drewniane pochodziły z lasu gromadzkiego w Tajęcinie. 27 kwietnia 1947 roku nastąpiło uroczyste „Poświęcenie transformatora”. Kumą tej uroczystości była Aniela Bereś. W wiejskich chałupach miejsce lampy naftowej zajęły żarówki.

Lipiec 1947 roku. Ks. Józef Czyż, od 12 października 1945 roku pierwszy proboszcz parafii w Trzebownisku, ostrzeżony, niespodziewanie opuszcza wieś i wyjeżdża na Śląsk. Tam ukrywa się do roku 1956, chroniąc się przed aresztowaniem przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa; był poszukiwany przez komunistyczne władze za działalność w strukturach AK w czasie II wojny. Ksiądz Józef Czyż, jako wikariusz w parafii staromiejskiej, utrzymywał stały kontakt z dowódcą Okręgu por. Łukaszem Cieplińskim, przechowywał broń i dokumentację organizacji.

25 października 1947 roku. Poświęcenie cmentarza parafialnego. Wcześniej, przez wieki, zmarłych grzebano na cmentarzu w Staromieściu. Pod koniec lat dziewięćdziesiątych, z inicjatywy ks. dra Władysława Kreta, teren cmentarza powiększono, ogrodzono a także wybudowano Dom Pogrzebowy z chłodnią.

Rok 1948. Do większości gospodarstw dotarł, drogą przewodową, program Radiowęzła Polskiego Radia w Rzeszowie. Popularne „kołchoźniki” gościły w naszych domach do końca lat sześćdziesiątych. W listopadzie 1948 roku 5 głośników zainstalowano w pomieszczeniach szkoły.

Rok 1948. Żmudna praca nad odbudową stada krów mlecznych, z hodowli których wieś słynie od dziesiątków lat, przynosi efekty. Z danych spisu rolniczego: pogłowie krów – 900 sztuk (dziś 16 krów). Liczba koni – blisko 300 (dziś 19 koni). Miejscem wypasu krów były pastwiska wiejskie: Na Błoniach, Szeroka Droga (Zawodzie) oraz Próchnica za Czarną rzeką. Pastuchami na Próchnicy byli Franciszek Piskornik oraz Wojciech Szczepanik. Wypas koni nadzorował Wojciech Rzucek. Na Błoniach zaś pastuchami byli Józef Migut i jego brat Stanisław. Na początku lat pięćdziesiątych, udało się przywrócić przedwojenny poziom sprzedaży mleka; do SM w Staromieściu znów codzienne odjeżdża 3 – 4 furmanki z bańkami. W chlewach przybywa trzody. Opinią najlepszych masaży cieszyli się bracia Walenty Tomasik oraz Jan Tomasik „Buda”.

Grudzień 1948 roku. Po raz pierwszy w historii, w sali starego domu ludowego urządzono projekcję filmową dla uczniów. Co miesiąc Instytut Filmowy prezentował dzieciom filmy o tematyce kulturalno – naukowej. Także dla części dorosłych mieszkańców wsi było to pierwsze spotkanie z X Muzą. Rolę wiejskiego kina pełniła od jesieni 1950 roku szkolna biblioteka na parterze szkoły.

17 i 19 września 1949 roku. Urząd Bezpieczeństwa aresztował kilku mieszkańców Trzebowniska: Jana Rzucka, Kazimierza Trzynę, Ludwika Pieczonkę, Leona Piestrzaka i Jana Białogłowskiego. Jak wynika z dokumentów przechowywanych w rzeszowskim IPN, a będących w dyspozycji rodziny Ludwika Pieczonki, akt oskarżenia obejmował: "przynależność do przestępczego związku WIN, nieudany zamach na funkcjonariusza administracji Michała Hermińskiego i jego żonę Anielę Hermińską, nielegalne posiadanie broni i amunicji, działalność przeciw ustrojowi, rozlepienie ulotek (...), prowadzenie wrogiej propagandy (...)". Po kilkutygodniowym procesie zapadły wyroki skazujące w wysokości średnio 8 lat więzienia oraz przepadek mienia. Po Październiku 1956 skazanych zwolniono.

14 października 1949. W budynku szkoły uruchomiono Publiczne Przedszkole. Nawiązywało ono do działającej w latach 1925 – 1939 ochronki prowadzonej przez siostry służebniczki ze Staromieścia. Do przedszkola zapisano 21 dzieci, zajęcia z maluchami prowadzi nauczycielka Maria Żak. Kuchnię prowadziły panie z Koła Gospodyń Wiejskich.

Zima 1949/1950. W ramach ogólnokrajowej akcji likwidacji analfabetyzmu, także w Trzebownisku zorganizowano kurs nauki czytania i pisania dla dorosłych. Zajęcia, trwające od października 1949 do marca 1950 roku, prowadził kierownik szkoły Stanisław Sztajer. Jak zapisano w kronice szkolnej „na 6 – ciu zapisanych analfabetów 3 kończy kurs z wynikiem dodatnim”.

Marzec 1950 roku. Zniesiono zarządy gmin z wójtem na czele, a ich kompetencje przekazano w całości radom narodowym: Prezydium Gminnej Rady Narodowej oraz jego przewodniczącemu. Przewodniczącym Prezydium GRN został Jan Urban z Wólki pod Lasem, reprezentujący Zjednoczone Stronnictwo Ludowe; pełnił tę funkcję do 1954 roku.

Sierpień 1950 roku. Na fali kolektywizacji polskiego rolnictwa, podjęły działalność spółdzielnie produkcyjne w Jasionce, Zaczerniu a także Spółdzielnia Produkcyjna „Wyzwolenie” w Trzebownisku. Spółdzielnia zrzeszała kilkunastu rolników i gospodarowała na ok. 50 ha gruntów, wniesionych przez członków oraz odebranych kilku bogatszym chłopom (m.in. Józefowi Płonce), w pretekście nieterminowego wywiązania się z drastycznych obowiązkowych dostaw. Ten system kolektywnego gospodarowania na wsi, forsowany przez władze komunistyczne z przyczyn ideologicznych, był obcy tradycji i mentalności galicyjskiego chłopa. Majątek spółdzielni był rozkradany i marnotrawiony. Większość spółdzielni zawiązanych na początku lat pięćdziesiątych, po Październiku 1956 upadła. Tak stało się też z „Wyzwoleniem”. Jedynym udanym przykładem tego rodzaju gospodarowania na naszym terenie była i jest Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna „Postęp” w Jasionce.

Kwiecień 1951. Na trzebowniskich polach po raz pierwszy pojawił się traktor. Szary „Ursus” z Państwowego Ośrodka Maszynowego w Boguchwale obrabiał pola do zasiewu Spółdzielni Produkcyjnej „Wyzwolenie”.

Jesień roku 1951. Rolników ustawowo zobowiązano do dostaw produktów rolnych, najpierw zboża i ziemniaków, za rok mięsa. Oferowane rolnikom ceny daleko odbiegały od cen rynkowych. Szczególnie dotkliwie odczuwały to duże gospodarstwa. Za zwłokę w realizacji dostaw groziły sankcje administracyjne. Obowiązkowe dostawy, kojarzone z kontyngentami z czasów okupacji, były przedmiotem ostrej krytyki i wrogo usposabiały ówczesnych rolników do nowej władzy. Formalnie obowiązek ten zniesiono na początku lat siedemdziesiątych.

Rok 1952. Pierwsze autobusy PKS łączące Trzebownisko z Rzeszowem pojawiły się we wsi w lutym 1951 roku. Zaś w następnym roku Rzeszowskie Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej uruchomiło stałą linię autobusową Trzebownisko – Osiedle WSK. Linię nr 2 obsługiwał stary zdezelowany autobus marki zachodniej, zwany potocznie „stodołą”. Pod koniec roku wprowadzono bilety miesięczne.

9 listopada 1952 roku. Nasz rodak ks. bp Wojciech Tomaka dokonał konsekracji Kościoła pod wezwaniem Św. Wojciecha w Trzebownisku. Stale uzupełniano wyposażenie świątyni. W następnym roku zamontowano witraże przy ołtarzu głównym, w roku 1957 poświecono ogrodzenie kościoła i zakończono budowę plebani, zaś w 1959 roku piękne witraże powstały w kaplicach bocznych.

Rok 1954. Wprowadzono nowy podział administracyjny wsi (obowiązywał do roku 1972). Powstały gromady, jednostki małe i słabe ekonomicznie, zarządzane przez Gromadzkie Rady Narodowe, na czele z przewodniczącym. Na terenie gminy Trzebownisko ukonstytuowały się Gromadzkie Rady Narodowe w: Jasionce, Łące, Łukawcu, Stobiernej, Trzebownisku i Zaczerniu. Później połączono gromadę Jasionka ze Stobierną, zaś Łąkę z Łukawcem. Funkcję przew. GRN w naszej gromadzie (w jej skład wchodziły sołectwa: Trzebownisko, Nowa Wieś, Terliczka) pełnili kolejno: Stanisław Kot, Władysław Majcher, Wojciech Kusaj, Józef Nowak, Bronisław Pieczonka (z Nowej Wsi).

5 grudnia 1954 roku. Wprowadzono nowy podział administracyjny wsi (obowiązywał do roku 1972). Powstały gromady, jednostki małe i słabe ekonomicznie, zarządzane przez Gromadzkie Rady Narodowe, na czele z przewodniczącym. Na terenie gminy Trzebownisko ukonstytuowały się Gromadzkie Rady Narodowe w: Jasionce, Łące, Łukawcu, Stobiernej, Trzebownisku i Zaczerniu. Później połączono gromadę Jasionka ze Stobierną, zaś Łąkę z Łukawcem. Funkcję przew. GRN w naszej gromadzie (w jej skład wchodziły sołectwa: Trzebownisko, Nowa Wieś, Terliczka) pełnili kolejno: Stanisław Kot, Władysław Majcher, Wojciech Kusaj, Józef Nowak, Bronisław Pieczonka (z Nowej Wsi). Funkcję sołtysa wsi przemianowano na pełnomocnika wiejskiego. W 1958 powrócono do tradycyjnej nazwy sołtys. Taki podział administracyjny obowiązywał do 1 stycznia 1973 roku.

Połowa lat pięćdziesiątych. Rozwój budownictwa murowanego spowodował duże zapotrzebowanie na piasek i kruszywo. Intratnym źródłem zarobkowania stało się więc pobieranie piasku na Wisłoku. Powstały ekipy galerników i piaskarzy - furmanów trudniących się tym zajęciem przez lata. Tej ciężkiej pracy poświęcili się m.in.: Zdzisław Skrabucha, Stanisław i Wincenty Poradowie, Jan Tomasik „Buda”, Stanisław Kloc „Fryk”, Jan Rzucidło „Baraba”. Najdłużej, aż do końca lat sześćdziesiątych, dowożeniem piasku furmankami zajmowali się bracia Józef i Władysław Klocowie oraz Jan Kloc i  Henryk Kogutek.

Lata pięćdziesiąte. Wielkim wydarzeniem w życiu wsi są każdorazowo sztuki teatralne i Jasełka wystawiane na scenie „starego” a potem „nowego” Domu Ludowego. Swe aktorskie talenty prezentowali starzy i młodzi, gospodynie z KGW, strażacy i ich dzieci. Prawdziwą gwiazdą tych spektakli była Czesława Szary (po mężu Bereś); długo wspominano jej rolę panny młodej w „Weselu Jagny”. Jej partnerami na scenie byli m.in. Marian Tomasik (narzeczony Jagny), Stanisław Rzucidło, Stanisław Wiercioch, Maria Majcher. Przez dwa sezony wystawiano „Chatę za wsią”, bardzo podobał się spektakl „Karpaccy górale”, a także scenki partyzanckie („Znajdziesz w polu mój grób”). Prawdziwym talentem aktorskim popisywali się m.in.: Henryka Wcisło, Władysława Wiercioch (po mężu Bereś), Władysław Rzucidło (późniejszy sołtys), Helena Skrabucha, Jan Ataman, Zofia Ataman. Animatorkami ruchu teatralnego, zwłaszcza w pierwszym okresie powojennym, były głównie Katarzyna Rzeszutko i nauczycielka Maria Konaszewska. Z ich to inspiracji, do kalendarza imprez organizowanych przez KGW i szkołę weszły wyjazdy do rzeszowskiego Teatru. Tradycyjnie, kilkakrotnie przygotowywano Jasełka; pod koniec lat sześćdziesiątych reżyserował je ksiądz proboszcz Jan Bielecki. Wówczas to, rolą Heroda zasłynął Jan Tomasik „Żeberko”.

Wiosna 1955 roku. W starym budynku szkoły, urzędu gminnego i przedszkola (wyburzony został w latach osiemdziesiątych; obecnie jest to pusty plac przy ośrodku zdrowia) utworzono placówkę Poczty Polskiej. Głównym jej zadaniem była obsługa mieszkańców Trzebowniska, Nowej Wsi oraz Terliczki w zakresie dostarczania i wysyłania listów, telegramów oraz paczek a także - tak rozpowszechnionej wówczas - prenumeraty gazet i czasopism. Z lokalu poczty można też było dzwonić do Rzeszowa, a także zamówić rozmowę z abonentem w kraju. Czekało się na nią nieraz kilka godzin. Personel poczty łączył także rozmowy dla aparatów zainstalowanych w Gromadzkiej Radzie Narodowej, na posterunku milicji, w kółku rolniczym, w  szkole, a także obsługiwał teleks wykorzystywany głównie przez GRN. Pierwszym kierownikiem poczty w Trzebownisku był Tadeusz Leśko, zaś listonoszami:Zofia Dziedzic, Kazimierz Piliński, Stanisław Goclon, Władysław Kurasiński, Józefa Falandys. W latach sześćdziesiątych Zofia Dziedzic awansowała na szefa placówki pocztowej, krótko kierował nią także Mieczysław Piskornik. Od 1978 roku funkcję naczelnika Urzędu Pocztowego w Trzebownisku pełni Kazimiera Chorzępa. Na początku lat osiemdziesiątych, poczta otrzymała nowe lokum w budynku Domu Ludowego. Od tego okresu, obowiązki 3 – osobowej ekipy listonoszy pełnili bądź pełnią kolejno: Leopold Widak, Bronisława Poźniak, Janina Bereś, Genowefa Buszta, Stanisław Mitka, Józef Kaczmarczyk i Jan Wcisło.

20 sierpnia 1955 roku. Parafię, która liczyła 1640 dusz, objął nowy proboszcz. ks. mgr Jan Bielecki. Z racji swego krytycznego stosunku do ówczesnej rzeczywistości, nie został on zatwierdzony na proboszcza przez władze administracyjne (takie były wówczas przepisy). Dopiero petycje mieszkańców kierowane do ówczesnych władz wojewódzkich, w tym starania Anieli Bereś, więźniarki Oświęcimia i Ravensbruck, wdowy po przedwojennym działaczu komunistycznym, spowodowały usankcjonowanie decyzji władz kościelnych. Ks. Jan Bielecki sprawował urząd proboszcza do 6 lipca 1969 roku. Uznawany był za najlepszego mówcę w diecezji.

Rok 1956. Odradza się Kółko Rolnicze, mające swe korzenie w ostatnich latach XIX wieku i działające na wsi do początku wojny. Jego zadaniem jest, podobnie jak pół wieku wcześniej, ułatwiać pracę rolnika, mechanizować roboty w gospodarstwie. (akapit w trakcie opracowywania).

1957 rok. W miejsce drewnianego mostu na Wisłoku, pojawił się solidny, metalowy służący mieszkańcom i przejezdnym do dziś. Do jego budowy użyto elementów po starym moście kolejowym w Rzeszowie, zniszczonym w czasie wojny. Z tamtej konstrukcji wykorzystano cały metalowy łuk dźwigający jezdnię mostu.

Maj 1957 roku. Staraniem wieloletniego naczelnika OSP Józefa Tomasika, rozpoczęto prace przy kopaniu rowów pod fundamenty nowej remizy strażackiej usytuowanej za mostem, przy rozwidleniu dróg na Terliczkę i Łąkę. Strażacy wprowadzili się do nowego obiektu w roku 1959. W kwietniu 1963 roku sporządzono plany nadbudowy piętra na remizie strażackiej z przeznaczeniem na mieszkania dla nauczycieli. Roboty te sfinalizowano w 1965 roku.

Rok 1958. Trzebownisko jako powiatowy potentat w produkcji mleka zdecydowało się na budowę zlewni z prawdziwego zdarzenia. Dostawcy podjęli uchwałę opodatkowania się 5 groszy od jednego litra mleka. Inicjatorami przedsięwzięcia byli : Józef Pierzchała, Ludwik Cieśla, Władysław Mitka, Eugeniusz Szwagiel, Dominik Obacz. Jednopiętrowy budynek stanął na miejscu dawnej sadzawki. Zlewnia zajmowała parter, zaś na I piętrze w 1967 roku uruchomiono Wiejski Ośrodek Zdrowia.

Rok 1960. W ramach walki z gruźlicą przeprowadzono odgruźliczanie stada krów mlecznych. Pod nóż poszło kilkadziesiąt sztuk dobrych mlecznic. Odbudowa stada trwała około dwóch lat.

Początek lat 60 - tych. Do Trzebowniska dotarła telewizja. Jeden z pierwszych odbiorników telewizyjnych nabył w 1961 roku Eugeniusz Rzeszutek. Był to 14 - calowy neptun. Każdego wieczoru przed maleńkim czarno - białym ekranem zasiadało kilkunastu sąsiadów Rzeszutków. Żona Eugeniusza, Maria, po każdym takim seansie, zmuszona była długo szorować podłogi. Nikomu nie przeszkadzało, iż telewizyjny obraz śnieżył, często zanikał, wszak docierał aż spod stacji nadawczej koło Lublina. Jakość odbioru uległa radykalnej poprawie w grudniu 1962 roku, po uruchomieniu nadajnika na Suchej Górze koło Krosna. Drugi telewizor zakupili sportowcy; i on ściągał do domu ówczesnego prezesa LZS Józefa Tomaki („Józeczko”) tłumy wielbicieli „Bonanzy”.

28 stycznia 1962 roku. Na budynku Szkoły Podstawowej odsłonięto tablicę upamiętniającą poległych i pomordowanych w czasie II wojny mieszkańców wsi. Udokumentowano śmierć co najmniej 25 osób. W kampanii wrześniowej 1939 zginęli: WINCENTY CHŁANDA, FRANCISZEK KOTARSKI, JAN SŁONKA. W obozach koncentracyjnych i kazamatach Gestapo zamordowani zostali: FRANCISZEK BEREŚ, JAN KOGUTEK, KAZIMIERZ KOGUTEK, PIOTR KOGUTEK, STANISŁAW KOGUTEK, JAN MAJCHER, WALENTY PORADA, JAN RZUCIDŁO, ZOFIA TOMAKA. TADEUSZ BEREŚ, wywieziony na roboty przymusowe, zaginął bez wieści. W trakcie działań frontowych 1944 zginęli: DOBIESŁAW CZUPRYJAK, FRANCISZEK HERBA, KAZIMIERZ KLOC, KAZIMIERZ KOSZYKOWSKI, WŁADYSŁAW MROCZKOWSKI, ANIELA STADNIK, KAZIMIERZ TOMASIK, FRANCISZEK WCISŁO, JAN WCISŁO, MIECZYSŁAW WIERCIOCH, STANISŁAW WOLF, JAN WISZ. Co najmniej 37 mieszkańców otarło się o śmierć: przeszło obozy koncentracyjne (6 osób), aresztowania i tortury m.in. w lochach Gestapo oraz rzeszowskiego Zamku (21), doznało gehenny zakładnika pod groźbą rozstrzelania (było to 10 zakładników w trakcie działań frontowych na początku sierpnia 1944).

Rok 1965. Zakończono modernizację Domu Strażaka, na którym dobudowano piętro. Oprócz pomieszczeń dla OSP, znalazło tu lokum 4 mieszkania dla nauczycieli. Plac obok remizy jest miejscem zabawy i festynów.

Listopad 1965 rok. Powołano Społeczny Komitet Budowy Wodociągu Wiejskiego na czele ze Stanisławem Tomaką. Prace, podjęte pod koniec 1966 roku, trwały przez cały rok 1967 (realizowano studnie głębinowe, budynek hydroforni koło kościoła, główną linię wodociągową przez wieś).

Rok 1966. W wydawnictwie Komisji ds. nazw miejscowości, funkcjonującej przy Urzędzie Rady Ministrów, potwierdzono prawidłowość używanych od wieków nazw części wsi Trzebownisko, wymieniając następujące: Na Łaniu, Na Ujezdnem, Pasternik, Przy Moście, Spiny, Zadworze, Zagumnie, Zawodzie. W tym samym dokumencie wyszczególniono nazwy tzw. obiektów fizjograficznych. Podano nazwy pól: Kąty, Chybowata, Łań, Na Ujezdnem, Nieciecze, Podłęki, Porąbki, Poręby, Rędziny, Za Łanem, Zastruże. Nazwano także pastwiska: Błonie, Próchnica, rzekę: Struga, drogę i okoliczne domy: Skotnia, oraz sadzawkę: Karczmówka.

2 października 1966 roku. Stanisław Majcher, zawodnik Stali Rzeszów (grał w niej przez 8 sezonów w latach 1962-170), stanął w bramce polskiej reprezentacji piłkarskiej w eliminacyjnym meczu ME (Polska – Luksemburg 4:0). Nasz rodak 3 – krotnie wystąpił w polskiej drużynie narodowej.

6 lutego 1967 roku. W 92 roku życia, mając 68 lat kapłaństwa, w tym 34 lata posługi biskupiej, zmarł w Przemyślu senior Episkopatu Polski ks. bp WOJCIECH TOMAKA, rodak z Trzebowniska. Na pogrzeb do Przemyśla w dniu 9 lutego przybyło m.in. 20 biskupów i blisko 600 księży.

Lato 1967 roku. Otwarto Wiejski Ośrodek Zdrowia. Jego kierownikiem został dr Władysław Gaweł. Ośrodek zlokalizowano na I piętrze spółdzielczej zlewni mleka. Obiekt, którego budowę rozpoczęto w roku 1958, powstał w miejscu wiejskiej sadzawki; sfinansowano go z pieniędzy tutejszych rolników – dostawców mleka, którzy 5 groszy od każdego litra sprzedanego mleka przeznaczyli na tę inwestycję.

12 listopada 1967 roku. Na zakręcie obok budynku szkoły odsłonięto pomnik Walki i Męczeństwa, upamiętniających śmierć co najmniej 25 mieszkańców Trzebowniska poległych i pomordowanych w trakcie II wojny światowej a także 13 żołnierzy Armii Radzieckiej, którzy zginęli w trakcie wyzwalania wsi w okresie lipiec – sierpień 1944 roku. Pomnik wzniesiono ze składek mieszkańców wsi, głównie kombatantów, oraz dotacji ze strony rzeszowskich zakładów pracy. Na filarach pomnika umieszczono metalowe tablice. Na jednej napisano: "Żołnierzom polskim i radzieckim poległym w walce o wolność w latach 1939 – 1945 i ofiarom hitleryzmu. Mieszkańcy gromady Trzebownisko". Na drugiej zaś zapisano słowa: "Partyzantom, żołnierzom polskim poległym w latach 1939 – 1945". Reportaż z uroczystości emitowała Telewizja Polska. Po raz pierwszy Trzebownisko gościło na antenie TVP.

Jesień 1969 roku. Nasza wieś, jako jedna z pierwszych w powiecie rzeszowskim, otrzymała wiejskie wodociągi. Inwestycja powstała czynem społecznym mieszkańców, wspartym z budżetu państwa. Wodę czerpano z ujęcia zbiornikowego koło kościoła. W latach osiemdziesiątych, wskutek wyczerpania się źródła, wodę racjonowano, dla celów awaryjnych podciągnięto nawet linię wodociągową z Rzeszowa. Dopiero podłączenie wiejskich wodociągów do gminnego ujęcia przy lotnisku w Jasionce, w listopadzie 1992 roku, rozwiązało deficyt wody, i zdecydowanie poprawiło jej jakość.

Kwiecień 1969. Przystąpiono do ubijania fundamentów pod nowe skrzydło budynku Szkoły Podstawowej. Wcześniej wyburzono „stary” Dom Ludowy (był to parterowy budynek z pustaków; powstał na początku lat trzydziestych; po II wojnie wykorzystywany m.in. na organizację zabaw, potem na kino).

6 lipca 1969 roku. Po 14 latach sprawowania służby proboszcza zmarł ks. mgr JAN BIELECKI, określany najwybitniejszym mówcą w całej diecezji. Spoczął na cmentarzu parafialnym 8 lipca. Żegnały Go tłumy wiernych z Trzebowniska i Nowej Wsi, a także kilkunastu księży z sąsiednich parafii.

Rok 1970. Po trzech latach budowy, na trasie Rzeszów – Lublin oddano do użytku „obwodnicę” Trzebowniska. Przez centrum wsi, tradycyjną trasą, niebezpieczną, o ostrych zakrętach, jeżdżą jedynie pojazdy w stronę Łąki oraz Załeża. Zmorą części mieszkańców stał się natomiast niedzielny ruch na giełdę samochodową w Załeżu.

Sierpień 1972 roku. Godności gospodyń dożynek wojewódzkich dostąpiły długoletnie działaczki Koła Gospodyń Wiejskich z Trzebowniska: Maria Kozdrańska (przewodnicząca KGW) i Zofia Obacz. Towarzyszyły im: Aniela Szara i Stefania Motyka. Gospodarzem tej uroczystości był Józef Nowak, przewodniczący GRN w Trzebownisku.

1 stycznia 1973 roku. Trzebownisko znów odzyskuje rangę siedziby dużej gminy zbiorczej. Organem wykonawczym Gminnej Rady Narodowej jest naczelnik gminy wybierany przez Radę. Funkcje tę pełnili kolejno: Bronisław Dubiel z Łąki, Stanisław Kowalski z Rzeszowa, Stefan Koczot, Jan Kościak. Władze odrodzonej dużej gminy Trzebownisko zajmują pomieszczenia nowo wzniesionego obiektu Urzędu Gminy, obok dawnych zabudowań po dworze i folwarku, naprzeciw Beresia „Procka”.

Lata 70 – te. Blisko tysiąc osób, tzw. chłoporobotników, codziennie autobusami zakładowymi i MPK dojeżdża do pracy w WSK, „Zelmerze”, Zakładach Mięsnych i Drobiarskich, w  Alimie, w dziesiątkach innych zakładów i instytucji Rzeszowa.

Cała dekada lat siedemdziesiątych. Fakt wzrostu zamożności mieszkańców, połączony z ich pracowitością, zaowocował m.in. bumem mieszkaniowym. Stare drewniane chałupy, kryte wcześniej słomą, potem dachówką i eternitem, rok po roku oddawały pola budowanym z rozmachem kamienicom (często piętrowym) pokrytym blachą, wyposażonym już w łazienki, wodę i gaz. W latach siedemdziesiątych oraz późniejszych powstały nowe rejony mieszkaniowe Trzebowniska: Ścieżki, Działki, Beresiówka; nowe wille wyrosły wzdłuż drogi na Łąkę jak też w stronę Górki Zaczerskiej.

Lata siedemdziesiąte. Dekada ta pozostała w świadomości mieszkańców wsi jako złoty okres dla polskich rolników. Zniesienie obowiązkowych dostaw, objęcie rolników ubezpieczeniem społecznym (opieka zdrowotna, renty), wprowadzenie umów kontraktacyjnych, które stwarzały gwarancję zbycia produkcji, wszystko to zachęcało do podjęcia pracy w rolnictwie młodych gospodarzy. Wieś stała się liczącym dostawcą dla „Alimy” (owoców i warzyw, zwłaszcza kapusty i marchwi), oraz dla Zakładów Mięsnych i Zakładów Drobiarskich w Rzeszowie. Miejsce powiatowego potentata w produkcji mleka Trzebownisko odstąpiło innym sołectwom w gminie; aczkolwiek struga mleka z miejscowych obór wciąż była szeroka – w tych latach mleko wciąż odstawiało ponad 100 rolników (do 1800 litrów dziennie).

Wiosna 1973 roku. Z pejzażu Trzebowniska niknie ostatnia i największa sadzawka zwana „Karczmówką”, z racji usytuowania przez wieki obok żydowskiej karczmy w centrum wsi. Sadzawki pełniły ważna rolę w epoce drewniano –słomianej; były rezerwuarem wody na wypadek pożaru. Obowiązkiem mieszkańców była troska o ich stan; stale je pogłębiano a brzegi umacniano. Jak wyliczyła Zofia Obacz, w początkach XX wieku wieś dysponowała jeszcze około 10. sadzawkami.

Rok 1973. W dowód męczeństwa mieszkańców wsi w latach okupacji hitlerowskiej, Trzebownisko odznaczono Krzyżem Grunwaldu II klasy. Sama uroczystość wręczenia Krzyża odbyła się w maju 1974 roku. Nasza wieś była jedną z 15 miejscowości województwa rzeszowskiego uhonorowanych za szczególny wkład mieszkańców w walkę z niemieckim najeźdźcą.

Styczeń 1974.Uczniowie wchodzą do nowych sal lekcyjnych w nowo wybudowanym skrzydle Gminnej Szkoły Zbiorczej. W nowej sali gimnastycznej odbywa się wielka choinka noworoczna. Na rozpoczęcie nowego roku szkolnego 1974/75 gotowy jest cały obiekt wyposażony w sprzęt i nowoczesne pomoce naukowe. Od tej chwili szkoła dysponuje łącznie 11 salami lekcyjnymi.

25 sierpnia 1974 roku. Z inicjatywy animatora życia kulturalnego we wsi w połowie lat siedemdziesiątych red. Ryszard Beresia z „Nowin”, na stadionie odbyły się wiejskie dożynki przygotowane w zgodzie ze starym obyczajem. Kobietom z KGW występującym w tradycyjnych strojach ludowych, dzielnie towarzyszyli członkowie nowego zespołu folklorystycznego „Kumosy”. Rolę gospodarzy dożynek sprawowali: Aniela Szary – długoletnia prezeska i seniorka KGW oraz Dominik Obacz. W prezydium dożynek zasiedli: Aniela Bereś – prezeska koła Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, Henryk Bereś - prezes ZP ZBoWiD, Tadeusz Bereś, Bronisław Dubiel – naczelnik gminy, Jan Dziadosz – prezes GS Jasionka, Michał Kieruńczak – kierownik Kółka Rolniczego, Franciszek Pieczonka oraz Walenty Tomaka – poseł do Sejmu w latach pięćdziesiątych.

Wrzesień 1974 roku. Pod patronatem GS „Samopomoc Chłopska” w pomieszczeniach Domu Ludowego uruchomiono Klub Rolnika. Gospodarzem Klubu został Marian Ćwiok. Z inicjatywy koła Związku Młodzieży Wiejskiej, z pomocą red. Ryszarda Beresia, organizowano konkursy czytelnicze, wystawy malarstwa, spotkania z ciekawymi ludźmi. Tutaj spotykali się członkowie działającego wówczas Zespołu Pieśni i Tańca „KUMOSY”. Placówka funkcjonowała do 1976 roku. Warto w tym miejscu, próbować objaśnić pochodzenie słowa KUMOSY, jakim jeszcze do dziś nazywa się rdzennych mieszkańców wsi. Jedni uważają, że po średniowiecznych najazdach potomków Tuchaj Beja, we wsi pozostało kilku osadników tatarskich, a ci, jak wiadomo, uwielbiali pić kumys. Zaś od kumysu do Kumosów droga niedaleka. O tym, iż w naszych żyłach płynie domieszka krwi ludzi Wschodu – zdaniem niektórych badaczy historii – świadczyć mają niektóre trzebowniskie nazwiska. Inna wersja etymologii powiedzonka Kumos, bardziej prawdopodobna, sugeruje, iż określenie to pochodzi od słów kum i kuma (ojciec i matka chrzestna). Osoby pełniące taką rolą, uważane były zawsze w społeczności Trzebowniska za najbliższych członków rodziny, i traktowane jak rodzony ociec i matka. Siłą rzeczy, to hermetyczne środowisko postrzegano jako jedną wielka rodzinę kumów (Kumosów).

Październik 1974. Szkolna drużyna piłki nożnej chłopców zdobyła mistrzostwo powiatu w rozgrywkach „Pucharu Polski”. Opiekunem piłkarzy jest Władysław Grela. Zwycięską drużynę stanowili: Jerzy Bereś, Andrzej Cisło, Stanisław Cisło, Mariusz Grela, Jan Kosik, Leszek Kot, Dariusz Lis, Józef Majcher (król strzelców), Mariusz Mitka, Jan Motyka (bramkarz), Marek Rzucidło (kapitan drużyny), Henryk Wisz. W maju 1975 roku młodzi piłkarze z Trzebowniska uzyskują tytuł najlepszej drużyny piłki nożnej roczników 1960/61. Sukcesy te docenił sam Kazimierz Górski, wówczas trener kadry narodowej, wręczając naszym chłopakom specjalny puchar. Uroczystość odbyła się we wrześniu 1975 roku na stadionie ZKS „Stal”.

15 stycznia 1977 rok. Do tradycji wsi weszły coroczne spotkania z seniorami. W pierwszym, zorganizowanym staraniem sołtysa Leopolda Widaka, prezesa LZS Juliana Beresia oraz Teresy Pieczonki z KGW, wzięło udział blisko 100 osób.

Koniec maja 1978 roku. Wieś podłączona zostaje do ogólnopolskiej sieci gazowej. To zasługa społeczników z Komitetu Budowy na czele z sołtysem Eugeniuszem Szwaglem. Szczególnym problemem było zgromadzenie niezbędnych materiałów; po rury ciągnione członkowie Komitetu jeździli bezpośrednio do Huty Siemianowięce Śląskie. Wielokrotnie trasę tę przemierzał Dominik Obacz. Doprowadzenie gazu ziemnego do wiejskich zabudowań to kolejny bardzo ważny etap w cywilizacyjnym postępie naszego środowiska. W tamtych czasach gaz był stosunkowo tani dla odbiorców indywidualnych, stąd, do początku lat dziewięćdziesiątych, był on ważnym źródłem ogrzewania domów, zwłaszcza tych wyposażonych w c.o.

Rok 1979. Po 15 latach ofiarnej pracy na rzecz swej wsi, kończy sołtysowanie Eugeniusz Szwagiel. Od 1934 roku, kiedy to sołtys przejął po wójcie rolę gospodarza wsi, funkcję tę pełnili kolejno: Wojciech Motyka, Stanisław Tomaka („stary sołtys”), Józef Motyka (do końca okupacji hitlerowskiej), Andrzej Tomasik, Jan Majcher, Franciszek Pieczonka, Stanisław Kot (ze Skotni), Jan Tomasik „Buda”, Wojciech Kusaj, Eugeniusz Szwagiel, Józef Tomaka „Józeczko”, Leopold Widak, od 1987 roku Władysław Rzucidło, zaś od marca 1996 roku sołtysem był Stanisław Ryś (funkcję tę od 2002 roku łączył z funkcją przewodniczącego Rady Gminy). 25 marca 2007 roku, z rekomendacji Stanisława Rysia, na sołtysa wybrano Emila Świątka. Jest on 20. gospodarzem sołectwa, od chwili utworzenia wiejskiego samorządu w 1866 roku.

Rok 1981. Po czterech latach budowy podjęło produkcję Gospodarstwo Ogrodnicze w Trzebownisku. Zakład posiada szklarnie o powierzchni 6 ha; wykorzystując nowoczesne technologie uprawy; specjalizuje się w produkcji pomidorów i ogórków. Zatrudnia dziś 80 osób, w sezonie ponad 100. Od początku, Gospodarstwem (dziś ma ono formę Spółki z o.o.) kieruje nieprzerwanie Józef Chrzan.

13 grudnia 1981 roku. W Polsce ogłoszono stan wojenny. Pierwszym jego potwierdzeniem była cisza w słuchawkach telefonów. Wielu mężczyzn rezerwistów z terenu Trzebowniska dostało wezwania do natychmiastowego stawienia się do swych jednostek woskowych. Zajęcia w Szkole Podstawowej, w związku z brakiem opału w szkolnej kotłowni, zostały zawieszone do 4 stycznia. Na drodze do Rzeszowa, w okolicy bazy PTHW (dziś ARiMR oraz giełda rolno – spożywcza) na kilka tygodni ustawiono szlaban i punkt kontrolny złożony z milicjantów i żołnierzy. Prawie codziennie przez wieś przejeżdżały z wyciem syren kolumny nysek z napisem Milicja, stacjonujące w Zaczerniu w jednostce ZOMO (Zmotoryzowane Odwody Milicji Obywatelskiej). Pracownicy Aresztu w Załężu przynosili zatrważające informacje o nowych transportach osób internowanych, dowożonych niemal z całej Polski południowej. Od godz. 22 do 6 rano przez kilka tygodni obowiązywała godzina policyjna, złagodzona na czas Świat Bożego Narodzenia i Nowego Roku. Władze stopniowo znosiły ograniczenia wolności obywatelskich. Przed Świętami Bożego Narodzenia 1982 roku zwolniono wszystkich internowanych. 31 grudnia 1982 roku, stan wojenny został zawieszony, a 22 lipca 1983 roku zniesiony. Pozostawił on trwałe rany w świadomości społecznej i postawach ludzi. Do dziś, ocena celowości jego wprowadzenia, mocno dzieli Polaków.

Rok 1983. W pejzaż Trzebowniska wpisał się 230 – metrowy komin Elektrociepłowni Załęże, zasilającej Rzeszów. Zakład, rozbudowywany etapami, częściowo wszedł na obszar gruntów wioski w dzielnicy Zawodzie.

Rok 1984. W północnej części wsi, przy „małej drodze”, niedaleko rzeki Czarna, oddano do użytku nowoczesne obiekty Rzeszowskiej Spółdzielni Mleczarskiej, najstarszej w regionie, założonej jeszcze w 1906 roku. W latach osiemdziesiątych RESMLECZ skupował 90 mln litrów mleka rocznie, głównie z terenu powiatu rzeszowskiego; dostawy z samej gminy Trzebownisko stanowiły jedną czwartą planu skupu Spółdzielni. Dziś Spółdzielnia przerabia 50 mln litrów mleka, 60 proc., wyrobów trafia na rynki UE, firma zatrudnia 370 osób. Od kilkunastu lat funkcję prezesa Zarządu Spółdzielni pełni Józef Kogut.

4 czerwca 1989 roku. Zmiany ustrojowe w państwie mają swój wyraz w kształcie życia polityczno – społecznego w gminie. Nowe siły polityczne uzyskują powszechne poparcie społeczne. W pierwszych w pełni demokratycznych wyborach do Senatu w czerwcu 1989, mandat senatora uzyskuje Józef Ślisz z Łąki, wieloletni działacz podziemnej „Solidarności” Rolników Indywidualnych, uczestnik „okrągłego stołu”. W materiałach wyborczych Komitetu Obywatelskiego ”Solidarność” napisano o nim: „Po ukończeniu gimnazjum podjął pracę w przemyśle, ale w 1956 roku wrócił na wieś. Od 1961 roku pracuje w gospodarstwie rolnym. Wieloletnią ciężką pracą powiększył je z 3 do 15 ha, unowocześnił i zmechanizował”. Z jego inicjatywy dokonano likwidacji Kombinatu „Igloopol”, w tym parcelacji zakładu w Wysokiej Głogowskiej. W latach 1989 – 1993 Józef Ślisz był wicemarszałkiem Senatu, 1989-92 przewodniczącym PSL „Solidarność” a w 1992-94 – przewodniczącym Krajowej Rady Politycznej Stronnictwa Ludowo – Chrześcijańskiego. Zmarł w 2001 roku.

Wiosna 1990 roku. Do głównej siły politycznej w gminie urosło Polskie Stronnictwo Ludowe „Solidarność”, którego liderem był Józef Ślisz. Po rozwiązaniu w styczniu 1990 roku Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (w 1989 roku członkami PZPR było 280 osób mieszkających na terenie gminy), powstało gminne koło Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej, liczące kilku członków. Zjednoczone Stronnictwo Ludowe przekształciło się w Polskie Stronnictwo Ludowe. Znaczna część działaczy samorządowych, wybieranych w demokratycznych wyborach do władz naszej gminy w wolnej Polsce, doświadczyło aktywności politycznej jeszcze przed 1989 rokiem - głównie w szeregach PZPR i ZSL. Po czerwcowych wyborach 1989 roku, część z nich znalazła się w gronie członków Polskiego Stronnictwa Ludowego „Solidarność” a następnie Stronnictwa Ludowo – Chrześcijańskiego. Potem znaleźli się na listach AWS bądź PO. Inni startowali w wyborach pod szyldem apolitycznych, niezależnych samorządowców.

27 maja 1990 roku. W wyniku reformy ustroju samorządu terytorialnego podjęły działalność nowo wybrane Rady Gmin, wyposażone w szerokie kompetencje uchwałodawcze gwarantujące im rolę faktycznego gospodarza terenu. Przewrócono instytucję wójta i zarządu, jako organów wykonawczych RG. Funkcję wójta gminy wybieranego przez Radę a od 2002 roku w wyborach bezpośrednich, pełnili kolejno: Jan Tomaka, Wacław Kuziara, Tadeusz Dynia i Józef Fedan. Po wyborach samorządowych w 1990 roku, władzę w gminie zdominowało Polskie Stronnictwo Ludowe „Solidarność”, przekształcone w maju 1992 roku w Stronnictwo Ludowo – Chrześcijańskie (jego liderem był Józef Ślisz), obsadzając większość mandatów w RG. W Radzie Gminy wybranej w 1990 roku, funkcję przewodniczącego powierzono Władysławowi Prucnalowi. W Trzebownisku mandat radnego uzyskali: Franciszek Kot, Józef Porada, Władysław Rzucidło, Kazimierz Tomaka.

2 czerwca 1991 roku. Podczas IV pielgrzymki do Ojczyzny w dniach 1 – 9 czerwca 1991 roku, papież Jan Paweł II odwiedza m.in. Rzeszów, Przemyśl i Lubaczów. 2 czerwca ok. godziny 9. samolot z Ojcem Świętym ląduje na lotnisku w Jasionce. Na trasie przejazdu z Jasionki przez Trzebownisko do Rzeszowa witają Go owacyjnie mieszkańcy gminy, prawie wszyscy mieszkańcy naszej wsi oraz tysiące przyjezdnych przybyłych z całego regionu. W pobliżu granicy gminy Trzebownisko i miasta Rzeszowa, na wprost wjazdu do obecnej firmy farmaceutycznej (niegdyś „Bacutil”), Jan Paweł II przesiada się z rządowej limuzyny do papamobile. Tym pojazdem, przemierzając główne ulice miasta, udaje się na plac przed obecną katedrą diecezjalną, gdzie odprawia Mszę świętą. Głównym motywem Jego kazania było drugie przykazanie.

Rok 1991. W Łące powstała Spółdzielnia Telekomunikacyjna „Wist”. Jej prezesem został Tadeusz Śliz; funkcję tę pełni do dziś. Niekwestionowaną zasługą „Wista” było stelefonizowanie naszej gminy oraz sąsiednich. Liczba aparatów w samym Trzebownisku, z trzydziestu kilku, zwiększyła się do sześciuset. I kto by pomyślał, że 15 lat później, wobec inwazji telefonii komórkowej i Internetu, telefon stacjonarny stanie się dla wielu anachronizmem i przeżytkiem.

27 października 1991 roku. W wyniku samorozwiązania się tzw. Sejmu kontraktowego, odbyły się kolejne wyboru do parlamentu. Znów rekordowe poparcie zebrał Józef Ślisz z Łąki, więcemarszałek Senatu, startujący z listy nr 13 Komitetu Wyborczego Porozumienia Ludowego. Głosowało na niego 78582 wyborców, tj. prawie co trzeci dorosły mieszkaniec województwa.

7 czerwca 1992 roku. Ks. bp Edward Białogłowski poświęcił nowy Dom Katechetyczny. Z jego pomieszczeń korzystają m.in. dzieci z przedszkola. Tu mają swą siedzibę wszystkie organizacje przykościelne.

Listopad 1992 roku. Na święta Bożego Narodzenia skończyła się gehenna z racjonowaniem wody. Po trwających kilkanaście miesięcy robotach, wodociągi Trzebowniska i Nowej Wsi zostały podłączone do wspólnego ujęcia na lotnisku w Jasionce, przejętego po Ośrodku Szkolenia Personelu Lotniczego Politechniki Rzeszowskiej. Otrzymaliśmy wodę, jakości której pozazdrościć nam mogą mieszkańcy Rzeszowa i innych miejscowości. Wiele zabiegów o szybkie sfinalizowanie tego przedsięwzięcia wykazali działacze ze Społecznego Komitetu Rozbudowy Wodociągów oraz ówczesny sołtys Władysław Rzucidło.

3 czerwca 1994 roku. Powstaje oddział parafialny Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży, organizacji kontynuującej idee Akcji Katolickiej II Rzeczypospolitej. Młodzi organizują różne imprezy kulturalne i turystyczne służące wzbogacaniu ich życia duchowego a także wzajemnych więzów przyjaźni. Członkowie KSM aktywnie uczestniczą w życiu parafii, inicjują akcje charytatywne, pomagają dzieciom z ubogich rodzin.

Jesień 1994. W kolejnych wyborach samorządowych do Rady Gminy weszły panie Aniela Stec i Zofia Nędza (przewodniczyła Komisji Rewizyjnej Rady) a także ponownie Franciszek Kot i Kazimierz Tomaka. W kadencji 1994 - 1998 Radą kierował Tadeusz Dynia, zaś stanowisko wójta ponownie objął Jan Tomaka.

3 września 1995 roku. Uroczyście przebiegały obchody 50 - lecia parafii w Trzebownisku, której proboszczem od 1969 roku był ks. Henryk Piesowicz. Mimo powstania w 1989 roku samodzielnej parafii w Nowej Wsi, parafia w Trzebownisku utrzymała na tym samym poziomie stan dusz, oceniany na 2700 wiernych. Organizatorem uroczystości był m.in. Zarząd Klubu Katolickiego, powstałego we wrześniu 1994 roku, na czele z przewodniczącym Klubu Stanisławem Wierciochem.

Rok 1996. Następuje dalsza systematyczna ewolucja charteru wsi i gminy z rolniczo – przemysłowej na przemysłowo rolniczą. Spada liczba gospodarstw prowadzących aktywną produkcję, zmniejsza się pogłowie hodowanych zwierząt. Według danych spisu rolnego z 1996 roku: stado krów w porównaniu z 1985 rokiem zmniejszyło się we wsi z 284 do 113, trzody z 548 do 241 sztuk, owiec z 139 do 26 sztuk. O połowę spadło też stado koni; w tym czasie we wsi było 59 traktorów.

Marzec 1996 rok. Kończy sołtysowanie Władysław Rzucidło, przekazując pałeczkę Stanisławowi Rysiowi, emerytowanemu milicjantowi, b. komendantowi komisariatu i posterunku MO. Funkcję sołtysa pełnił do marca 2007 roku, kiedy to na gospodarza wsi wybrano Emila Świątka.

Wrzesień 1996. Reaktywowanie, po 15 – letniej przerwie, wiejskich dożynek. Tradycyjny bochen chleba przyjął sołtys wsi Stanisław Ryś z rąk Emilii Bereś i Józefa Porady.

Rok 1996. Zawodzie podłączone zostaje do sieci kanalizacyjnej odprowadzającej ścieki do oczyszczali w Łące. Równocześnie, podjęte zostają prace projektowe oraz budowa sieci kanalizacyjnej w lewobrzeżnej części wsi. W 1999 roku gros zabudowań w Trzebownisku korzysta już z infrastruktury ściekowo – kanalizacyjnej.

Lata 1996 - 97. Trwa II etap rozbudowy Szkoły Podstawowej. Dzięki nadbudowie drugiego piętra i powiększeniu I piętra, uzyskano dodatkowe 4 klasopracownie i duży pokój nauczycielski.

Lipiec 1997. Drużyna piłkarska Ludowego Klubu Sportowego awansowała do klasy B. To efekt systematycznej pracy trenera Mariana Zwolińskiego, a nade wszystko ambicji zawodników i wielu godzin spędzonych na treningu. W sezonie 1998/99 nasi piłkarze grali już w klasie A.

Jesień 1998. Konstytuuje się Rada Gminy na kolejną kadencję 1998 – 2002. Do Rady, której przewodniczy Andrzej Stopa, z terenu wsi wybrani zostają: Aniela Stec oraz Franciszek Drupka, Kazimierz Rębisz i Stanisław Ryś.

Rok 1999. Ksiądz dr Władysław Kret, proboszcz w latach 1997 – 2001, dokonał dzieła rozbudowy kościoła. Doprowadził również do powstania domu pogrzebowego oraz uporządkowania cmentarza parafialnego.

15 sierpnia 2001. W miejsce tradycyjnych dożynek zorganizowano Święto Matki Boskiej Zielnej. Zespoły KGW, OSP i KSM przeniosły poszczególne wieńce do kościoła. Delegacja parafii wzięła udział w XVIII dożynkach diecezjalnych.

23 września 2001 roku. W wyborach parlamentarnych mandat posła zdobywa Jan Walenty Tomaka z Nowej Wsi, w latach 1990 – 1998 wójt gminy Trzebownisko (z kilkumiesięczną przerwą, kiedy to piastował funkcję więcewojewody rzeszowskiego). Lider listy PO otrzymał w okręgu poparcie 8752 wyborców. W gminie Trzebownisko głosował na niego co czwarty wyborca (ogółem 1670 głosów). W okresie 1999 – 2001 był radnym Sejmiku Województwa, wybrany na więcemarszałka województwa. W latach 2001-2004 stał na czele podkarpackiej organizacji Platformy Obywatelskiej.

10 października 2001 roku. Szkoła Podstawowa otrzymała imię naszego zacnego rodaka, księdza biskupa Wojciecha Tomaki, w latach 1934-1967 sufragana diecezji przemyskiej. Przez całe życie głęboko interesował się problemami swoich ziomków, pomagając zarówno Parafii jak i jej społeczności. Znamienną cechą jego osobowości był głęboki szacunek do drugiego człowieka oraz bezpośredniość i prostota w kontaktach z duchowieństwem i wiernymi.

Jesień 2002. W 15 – osobowej Radzie Gminy jest trzech mandatariuszy wsi Trzebownisko: Łukasz Bereś, Franciszek Drupka i Stanisław Ryś. Po raz pierwszy w dziejach Rady funkcję przewodniczącego powierzono radnemu z Trzebowniska. Na czele Rady stanął nasz sołtys Stanisław Ryś. Mandat wójta, w  wyborach bezpośrednich, otrzymał Józef Fedan, w latach 1983 – 2002 prezes Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej „Postęp” w Jasionce.

25 września 2005 roku. Z wynikiem 7915 głosów (w gminie 2024) po raz drugi mandat posła zdobywa Jan Tomaka z Nowej Wsi, wieloletni wójt naszej gminy. Urodził się w 1949 roku. Z wykształcenia mgr inż. geolog górniczy. W bieżącej kadencji złożył już 9 interpelacji poselskich, w tym dotyczącą odpowiedzialności Skarbu Państwa za szkody na zdrowiu powstałe wskutek działalności b. fabryki „Polam” w Pogwizdowiu.

Marzec 2006 roku. Po kilkuletnich przygotowaniach i dyskusjach dotyczących m.in. lokalizacji inwestycji, na miejscu dawnego „Grunwaldu” nad Wisłokiem, rusza budowa Gimnazjum. Jednopiętrowy budynek mieszczący 2 sale dla przedszkolaków, 6 sal lekcyjnych dla gimnazjalistów, nowoczesną pracownię komputerową, świetlicę, stołówkę, sale do rehabilitacji i kółek zainteresowań, a także wznoszona obok sala gimnastyczna, mają być gotowe na wrzesień 2008 roku. Cały obiekt o powierzchni 2 ha wyposażony będzie w boiska sportowe, bieżnie, rozległe parkingi, ładnie urządzone tereny zielone. Inwestycja ma kosztować około 10 mln złotych.

24 czerwca 2006. Z udziałem władz samorządowych oraz koleżanek z terenu całej gminy, Panie z Koła Gospodyń Wiejskich obchodziły jubileusz 60 – lecia swej działalności. To najliczniejsza i najprężniejsza organizacja na wsi; liczy 75 członkiń w tym 22 seniorki. Panie Z KGW starają się wpisać w realia XXI choć nie szczędzą sił, by godnie kultywować tradycje swych przodków. Służą temu m.in. przygotowywane uroczystości dożynkowe, Matki Boskiej Zielnej, udział w konkursach wieńca dożynkowego, potraw wigilijnych, na wielkanocny koszyczek, udział w piknikach i kiermaszach popularyzujących wyroby regionalne. Członkinie KGW aktywnie włączają się w organizację Dnia Seniora, Święta Matki i Dnia Kobiet. Od 1960 roku funkcjonuje wypożyczalnia naczyń i sprzętu gospodarstwa domowego. Od ponad 25 lat, ton organizacji nadaje jej wspaniała prezeska Teresa Pieczonkowa. W pracy tej dzielnie pomagają jej młodsze koleżanki – nowe pokolenie trzebowniskich gospodyń.

12 listopada 2006 roku. Odbywają się wybory samorządowe. Już w I turze głosowania funkcję wójta gminy Trzebownisko znów powierzono Józefowi Fedanowi z Wólki Podleśnej (otrzymał poparcie 72,7 proc. głosujących). W 15 – osobowej Radzie Gminy mieszkańców sołectwa Trzebownisko reprezentują: Stanisław Ryś (otrzymał 648 głosów), Franciszek Drupka, działacz katolicki (357) i Wojciech Czyrek, komendant OSP (299). Na I sesji Rady Gminy w dniu 27 listopada, na przewodniczącego RG wybrano ponownie Stanisława Rysia.

15 grudnia 2006. Na Walnym Zgromadzeniu, które ściągnęło 35 członków założycieli, powstaje Stowarzyszenie Przyjaciół Trzebowniska. Jego celem jest kultywowanie historii i tradycji wsi, a także inicjowanie i wspieranie wszelkich przedsięwzięć służących dalszemu jej rozwojowi. Na przewodniczącego Stowarzyszenie wybrano zasłużonego działacza społecznego naszej miejscowości, organizatora Klubu Katolickiego, Stanisława Wierciocha.

Marzec 2007. Pod patronatem Stowarzyszenia Przyjaciół Trzebowniska rusza Wiejski Serwis Internetowy NASZE TRZEBOWNISKO – internetowa encyklopedia o historii i dniu współczesnym jednego sołectwa. Jest to pierwsze w województwie podkarpackim, tego rodzaju przedsięwzięcie. Patronat elektroniczny nad witryną objęła Spółdzielnia Telekomunikacyjna WIST. Adres www.naszetrzebownisko.wist.com.pl staje się własnością całej wsi! Głównym współtwórcą koncepcji portalu, organizatorem materiałów oraz autorem wszystkich publikowanych tu tekstów jest red. Ryszard Bereś. Ryszard Bereś ur. w 1949. absolwent Wydziału Prawa UMCS oraz Instytutu Dziennikarstwa UW. Po studiach znów zamieszkał w Trzebownisku. W latach 1973 - 1991 czołowy publicysta dziennika NOWINY, członek Kolegium Redakcyjnego tej gazety. W okresie 2001 - 2005 doradca wojewodów podkarpackich. Obok redagowania serwisu NT, od lutego 2012 roku przygotowuje większość newsów zamieszczanych na łamach portalu Urzędy Gminy; od tego czasu notuje się rekordowy wzrost wejść na strony gminnego serwisu.

25 marca 2007 roku. Zebranie wiejskie wybrało nowego sołtysa i Radę Sołecką. Z rekomendacji ustępującego po 11 latach sołtysowania Stanisława Rysia, nowym sołtysem został Emil Świątek, b. prezes LKS, prowadzący prywatną firmę. W skład Rady Sołeckiej weszli: Emil Świątek – przewodniczący Rady, Lidia Ataman – zast. przewodniczącego, Krystyna Grela, Wojciech Czyrek, Urszula Kot, Władysław Krztoń – sekretarz Rady, Andrzej Niemiec, Teresa Pieczonka, Teresa Tomaka.

24 lipca 2007 roku. Na terenie dawnego „Grunwaldu” i boiska sportowego LZS trwa budowa Gimnazjum. Planowany termin oddania obiektu do użytku 1 września 2008. Podczas prac ziemnych przy drodze dojazdowej natrafiono na amunicję z okresu II wojny. Wezwany patrol saperski WP zlokalizował i unieszkodliwił 122 pociski artyleryjskie kalibru 88 mm. Warto przypomnieć, iż z tego miejsca, w trakcie walk frontowych na przełomie lipca i sierpnia 1944 roku, Niemcy ostrzeliwali radzieckie przyczółki na wschodnim brzegu Wisłoka a także oddziały Armii Radzieckiej nacierające na Rzeszów od strony północnej (Głogów). Patrz KALENDARIUM II.

25 sierpnia 2007 roku. W wieku 80 lat zmarł ksiądz kanonik Henryk Piesowicz, proboszcz parafii Trzebownisko w latach 1969 – 1997. Administrował parafią najdłużej spośród wszystkich dotychczasowych proboszczów. Msze żałobną w trzebowniskim kościele odprawił ks. biskup Kazimierz Górny. Obok niego, w kondukcie żałobnym na cmentarz parafialny kroczyło ponad 50 księży oraz ogromna rzesza wiernych.

22 lutego 2008 roku. Rada Gminy Trzebownisko uchwaliła Plan Odnowy Sołectwa Trzebownisko na lata 2008 – 2015. Jest to dokument określający najważniejsze przedsięwzięcia inwestycyjne i organizatorskie (łącznie ze szczegółowymi kosztami), które maja zapewnić zrównoważony rozwój gospodarczy i społeczny wsi oraz służyć poprawie życia codziennego mieszkańców. Cały dokument opublikowany jest na łamach naszego serwisu w dziale PLANY NA JUTRO;

18 października 2008.Nastąpiło oficjalne otwarcie kompleksu gimnazjalno - przedszkolnego, wybudowanego nad Wisłokiem, w miejscu dawnego stadionu LZS. Praktycznie, przekazanie obiektu dzieciom i młodzieży miało miejsce już 1 września wraz z rozpoczęciem nowego roku szkolnego. Tym samym, definitywnie rozwiązano problemy lokalowe wiejskiej oświaty. Zarówno SP, gimnazjum jak i przedszkole dysponują dziś warunkami na miarę XXI wieku. Szkoła ma ambicję być placówką środowiskową, udostępniając swe pomieszczenia i obiekty starszej młodzieży i dorosłym. Chodzi zwłaszcza o nową salę gimnastyczną i posadowione obok boiska i korty.

7 czerwca 2009.W rocznicę IV pielgrzymki Jana Pawła II do Ojczyny i przejazdu papieża przez Trzebownisko w dniu 2 czerwca 1991, na placu przy kościele parafialnym stanął pomnik Papieża Polaka. Pomnik powstał staraniem Stowarzyszenia Przyjaciół Trzebowniska, ze środków zebranych wśród wiernych oraz miejscowych firm i instytucji a także dotacji ze strony b. Komietu Kanalizacji Wsi. Poświęcenia pomnika dokonał ks. biskup Kazimierz Górny.

Sierpień 2009. Do rąk czytelników trafił 1. numer Gazetki NASZE TRZEBOWNISKO, firmowanej przez Stowarzyszenie Przyjaciół Trzebowniska. Czterostronicowe wydawnictwo, redagowane przez red. Ryszarda Beresia, w nakładzie 500 egz., kolportowane jest bezpłatnie. Druk nr 1. NT sponsorowali Antoni Kogut, prezes Rzeszowskiej Spółdzielni Mleczarskiej i przedsiębiorca Kazimierz Janik. Do końca 2010 roku ukazały się cztery numery Gazetki.

1 września 2009.Nowym proboszczem parafii Trzebownisko został ks. Ryszard Miśniak, wcześniej administrujący parafią w Nawsiu (gm. Wielopole Skrzyńskie). W Nawsiu ks. Miśniaka zastąpił dotychczasowy proboszcz Trzebowniska ks. Zygmunt Mularski.

Luty - maj - październik 2010.Zmienia oblicze centrum wsi. W miejsce starych domów stają nowe, nowoczesne. Niektóre stare obiekty otrzymują estetyczne elewacje oraz pokrycia dachowe. Na korzyść zmienia się też stan Domu Ludowego, m.in. ułożono nowe posadzki, odmalowano ściany. Na wiosnę do własnych pomieszczeń przeprowadziła się Apteka VIOLA (piękna budowla na dawnym placu manewrowym MKS, obok starej remizy). Po apteczny lokal w Domu Ludowym przejął BS w Jasionce; Bank urządził tu elegancką salę kasową, zaś w maju uruchomił na zewnątrz całodobowy bankomat. Zwraca też uwagę nowy wystrój głównego przystanku autobusowego (gustowne zadaszenie, nowa kostka). Tradycyjnie też, jesienna kampania przedwyborcza do samorządu zaowocowała nowymi chodnikami (ciąg od Ośrodka Zdrowia do Szkoły a także od kościoła do cmentarza i krzyżówki z drogą nr 19).

10 listopada 2010.Kolejne wybory samorządowe odbyły się przy zdecydowanie mniejszej liczbie kandydatów. O dwa mandaty sołectwa w Radzie Gminy (trzeci przeszedł do Zaczernia) ubiegało się 7 kandydatów z 4 komitetów wyborczych. Wybrano Tadeusza Grelę (KWW Porozumienie Samorządowo - Gospodarcze "Razem" Jana Lecha) i Bernadettę świątek (KWW Samorządowe Porozumienie Wyborcze Jana Tomaki). Fotel wójta na 3. kadencję zatrzymał Józef Fedan. Pokonał on w II turze Jana Lecha stosunkiem głosów 54,98 proc. do 45,02 proc.. W I turze z rywalizacji odpadł Jan Tomaka, poseł PO z Nowej Wsi. Wyborcy głosowali na Fedana mimo ciążącego na nim zarzutu kłamstwa lustracyjnego; już po wyborach, w styczniu 2011, Sąd Apelacyjny zmienił orzeczenie Sądu Okręgowego i uwolnił trzebowniskiego wójta od miana tajnego współpracownika.

14 listopada 2011.Po półrocznej budowie ekipa firmy SKANSKA oddała do użytku nowy most na Wisłoku. Inwestycja kosztowała 8 mln złotych pochodzących z budżetu przeciwpowodziowego. Nowy most o długości 85,5 m ma nośność 40 ton. Jak zapewnili fachowcy, przeprawa powinna służyć mieszkańcom co najmniej 150 lat.

1 stycznia 2013.Zakończył swą misję w służbie zdrowiu mieszkańców wsi dotychczasowy obiekt Ośrodka Zdrowia. W 1968 roku I piętro budynku zlewni mleka wystawionego jeszcze w roku 1957 zaadaptowano na cele przychodni zdrowia, potem Ośrodek dostał też do dyspozycji parter. W roku 2006 obiekt wydzierżawiono pod działalność Niepublicznego ZOZ PROFAMILIA. W roku 2012 na przyległym placu, kosztem 1,5 mln złotych, stanął nowoczesny pawilon komunalny. Urządzono tu 3 gabinety lekarskie, gabinet stomatologiczny, zabiegowy, ginekologiczny oraz pediatrii, a także pomieszczenia dla gabinetu fizjoterapii. Opuszczony stary Ośrodek, po gruntownym remoncie, od jesieni 2013 roku służy jako siedziba Gminnego Ośrodka Kultury oraz Straży Gminnej.

Marzec 2013.Do rąk mieszkańców dotarło opracowanie monograficzne TRZEBOWNISKO MA 600 LAT. Książkę w łącznym nakładzie 400 egz. wydanej staraniem UG oraz Stowarzyszenia Przyjaciół Trzebowniska, współfinansowano ze środków Unii Europejskiej. Łączny nakład 400 egz. Monografia wyszła spod piór Ryszarda Beresia i Stanisława Wierciocha, współzałożycieli Stowarzyszenia. Ryszard Bereś, ur. 1949, absolwent Wydziału Prawa UMCS oraz Instytutu Dziennikarstwa UW. Po studiach znów zamieszkał w Trzebownisku. W latach 1973 - 1991 czołowy publicysta dziennika NOWINY, członek Kolegium Redakcyjnego tej gazety. W okresie 2001 - 2005 doradca wojewodów podkarpackich. W 2007 roku uruchomił portal internetowy NASZE TRZEBOWNISKO; główny autor publikowanych tam materiałów. Od lutego 2012 roku przygotowuje większość newsów zamieszczanych na łamach portalu Urzędy Gminy; od tego czasu notuje się rekordowy wzrost wejść na strony gminnego serwisu. Stanisław Wiercioch, ur. 1930, absolwent Politechniki Krakowskiej, mgr inż. budownictwa wodnego. Cała praca zawodowa związana z inżynierią wodną; współprojektował i uczestniczył w realizacji tak ważnych obiektów gospodarki wodnej Podkarpacia jak zbiornik Klimkówka oraz stopień wodny na Wisłoku w Rzeszowie. W 1994 roku był głównym założycielem Klubu Katolickiego w Trzebownisku. W 2006 roku wraz grupą społeczników doprowadził do rejestracji Stowarzyszenia Przyjaciół Trzebowniska.

Czerwiec 2013.W ramach tego samego projektu, co monografia Trzebowniska ukazała się książka NOWA WIEś. Autorem tekstu oraz części zdjęć jest red. Ryszard Bereś. Wydawnictwo ma 336 str., zawiera 350 ilustracji czarno - białych i kolorowych. W I części książki zawarto monografię wsi, w części II - zaprezentowano funkcjonowanie Parafii pw. Dobrego Pasterza w latach 1988 - 2013. Szczególnie cennym elementem wydawnictwa są m.in. rozdziały dokumentujące historię lotniska w Jasionce od roku 1940 oraz budowę odcinka autostrady A4 od Węzła w Terliczce po Węzeł w Zaczerniu. Obydwie publikacje, będące głównie efektem dziennikarskiej pasji red. Ryszard Beresia, zyskały entuzjastyczne oceny czytelników, książki rozeszły się w przeciągu kilku tygodni. Wydawnictwa otrzymały też bardzo pochlebne recenzje publicystów ECHA RZESZOWA oraz miesięcznika kulturalnego NASZ RZESZÓW.

6 września 2013.Wizytę w Łące złożył prezydent RP Bronisław Komorowski. Tym samym, wywiązał się z obietnicy odwiedzenia gminy Trzebownisko, jaką złożył w maju na ręce Teresy Tomaki z Trzebowniska, szefowej Stowarzyszenia Pomocy Dzieciom i Młodzieży Sprawnej Inaczej, odbierającej w Warszawie dyplom za najlepszą Obywatelską Inicjatywę Lokalną 2013. Za takową uznano realizowany przez Stowarzyszenie program "Moja gmina - moim domem". Program ten włącza do różnorodnych działań na rzecz osób niepełnosprawnych licznych partnerów z terenu całej gminy - samorząd, organizacje i instytucje (OSP, KGW, kluby sportowe, szkoły, parafie), przedsiębiorców. Stowarzyszenie prowadzi w Łące m.in. Dzienne Centrum Aktywności (rehabilitacja, gabinet ruchowy, klub komputerowy), oraz "ogród marzeń" pielęgnowany przez wychowanków Centrum. W licznych imprezach, festynach wystawach czy wycieczkach, osobom niepełnosprawnym towarzyszą zawsze zdrowi rówieśnicy. Prezydent Bronisław Komorowski zwracając się do zebranych (kilkudziesięcioosobowa grupa reprezentantów wszystkich sołectw i podmiotów programu) serdecznie podziękował za cenne postawy obywatelskie i ofiarną pracę na rzecz ludzi słabszych, skrzywdzonych przez los.

Połowa września 2013.Mieszkańcy Trzebowniska i całej gminy otrzymali "nową" ulicę Lubelską. Ponad 3 - kilometrowy odcinek do Staromieścia otrzymał dwie nowe dwupasmowe jezdnie, a przy nich 6 kilometrów nowego chodnika i 6 km ścieżek rowerowych. Miejska inwestycja kosztowała 29 mln złotych, z tego gros pochodziło z kasy UE.

Opracował: red. RYSZARD BEREŚ