W okresie całej swej kilkudziesięcioletniej historii, Klub w Trzebownisku zaangażował do wspólnej pracy i działania kilkaset osób, ludzi zafascynowanych sportem i rekreacją. Byli to zarówno zawodnicy popisujący się na arenach sportowych, ich trenerzy i wychowawcy (w role te wcielali się zwykle byli zawodnicy), jak i grupa starszych działaczy oraz przyjaciół, którzy pomagali i wciąż pomagają w organizacji imprez i utrzymaniu Klubu.

W Klubie wychowało się wielu piłkarzy, którzy kontynuowali swą karierę w renomowanych zespołach, sławiąc Rzeszowszyznę a nawet reprezentując polski sport za granicą. Z naszego środowiska pochodzą sportowcy innych dyscyplin, którzy w barwach innych klubów, głownie rzeszowskich, osiągali i osiągają znakomite rezultaty. Wreszcie, mieszkają wśród nas mistrzowie, którzy dawno już zakończyli swe sportowe kariery, lecz dalszą część swego życia związali właśnie z Trzebowniskiem. Oto garść informacji o niektórych z nich. Jest to materiał cząstkowy, wybiórczy, wymagający dalszej dokumentacji i uzupełnienia. Nazwiska podajemy w kolejności alfabetycznej.

JULIAN BEREŚ
Jak większość trzebowniskich chłopaków swój romans z piłką nawiązał na pastwisku za Czarną rzeką. Razem ze swym starszym bratem Henrykiem i grupą rówieśników współtworzyli Ludowy Zespół Sportowy w Trzebownisku. Zachęcony przez rzeszowskich działaczy, w 1948 roku, w wieku 15 lat, na stałe związał się z zespołem „Stali”. Jako stoper drużyny grającej w lidze międzyokręgowej (grupa rzeszowsko – lubelska) pozostawał do roku 1956.

JAN FALANDYS
Pochodzi z Trzebosi. W wieku 16 lat trafił do rzeszowskiej „Stali” do sekcji zapaśników. 8 - krotny mistrz Polski w zapasach w stylu wolnym. Wielokrotnie reprezentował barwy Polski. Oto jego największe sukcesy: IV miejsce na Olimpiadzie w Moskwie w 1980 roku, dwukrotnie brązowy medal Mistrzostw Świata (San Diego 1979, Kijów 1983), srebrny i brązowy medale na ME (Bukareszt 1979, Budapeszt 1983). Rzeszowianie, nie tylko miłośnicy sportu, pamiętają go ze wspólnych zdjęć z przyjacielem klubowym, równie utytułowanym, Adamem Sandurskim. Sympatyczna para drobnego Falandysa i 213. centymetrowego Sandurskiego, nazywanych powszechnie Dawidem i Goliatem, zawsze budziła uśmiech i sympatię. W 1979 roku, w plebiscycie czytelników Nowin został uznany za Najlepszego Sportowca Roku w regionie. W latach osiemdziesiątych, w pobliżu rodzinnego domu swego kolegi z drużyny, Edwarda Szałęgi z Trzebowniska, wybudował okazały dom. W 2007 roku, uchwałą sejmową, grupa mistrzów polskiego sportu, niedoszłych olimpijczyków zbojkotowanej przez Polskę olimpiady w Los Angeles, otrzymała dożywotnie specjalne emerytury. W tym 67 - osobowym gronie jest Jan Falandys.

STANISŁAW MAJCHER
Urodzony w 1936 roku. Jego też wychowała „siajba”. Bramkarski talent z Trzebowniska szybko docenili rzeszowscy trenerzy. Po drużynie z Trzebowniska przyszła kolej na zespół „Kolejarza” Rzeszów, potem był epizod w LZS Zaczernie. W latach 1958 – 1962 przez pięć sezonów występował w składzie II- ligowej „Stali” Rzeszów. Od 1962 roku, przez 8 sezonów, stał w bramce I ligowej drużyny ZKS „Stal” Rzeszów, występując łącznie w 181 meczach. Karierę w tym klubie zakończył w 1970 roku. Trzykrotnie wystąpił w bramce polskiej reprezentacji, m.in. 2 października 1966 roku na stadionie w Chorzowie, kiedy to w eliminacyjnym meczu ME, Polska pokonała Luksemburg 4:0. Czterokrotnie zwyciężał w plebiscycie czytelników Nowin na Najlepszego Sportowca Roku w regionie.

Więcej o naszym sławnym bramkarzu czytaj w Nowinach - KLIKNIJ .

JÓZEF MAJCHER
Urodzony w 1960 roku. Siostrzeniec Stanisława Majchra. W okresie 1980 - 1985 grał w drużynie ZKS „Stal”. Na początku jego kariery w „Stali”, w sezonie 1979/80, zespół ten ponownie wywalczył awans do II ligi. Od lat mieszka w Kanadzie. Jako jedyny Polak, w latach osiemdziesiątych, występował w oficjalnej reprezentacji tego kraju. Obecnie zajmuje się trenowaniem drużyn piłkarskich kanadyjskiej Poloni. Jeden z takich zespołów, w 2006 roku, przywiózł na zawody do Poznania.

PAWEŁ KLOC
Urodzony w 1970 roku. Prawdziwa piłkarska perła. Swą przygodę z piłką rozpoczął w latach osiemdziesiątych. Rodzący się w Trzebownisku talent podpatrzyli trenerzy „Stali” Rzeszów. W II - ligowej drużynie „stalowców” grał od sierpnia 1988 roku do listopada 1993 roku, występując w 158 meczach. Wyrósł na jej najlepszego strzelca, zdobywając dla swej drużyny 35 bramek. Potem trafił do I ligowej „Stali” Mielec. Kolejne etapy jego kariery to Hutnik Kraków, Górnik Wieliczka, Polonia Przemyśl, skąd znów wrócił na rzeszowski stadion nad Wisłokiem, do zespołu walczącego już tylko w III lidze. Mimo wieku, wciąż wyróżniający się zawodnik; ogółem w spotkaniach na szczeblu III ligi zdobył dla „Stali” 75 bramek. Zawsze występuje na pozycji zawodnika rozgrywającego. Jego fani nadali mu sympatyczny przydomek „Perła”.

EMIL PIECZONKA
Urodzony w 1933 roku. W 1949 roku, po 16 – letniego zawodnika z Trzebowniska sięgnęła „Resovia”. Po pierwszym występie, bardzo udanym meczu ze „Stalą” (wynik 4:2 dla Resovii), znalazł się w pierwszym składzie III ligowej Resovii. Po mieczu z Gwardią Krosno (8:1 dla rzeszowian), „Nowiny Rzeszowskie” pisały: Obcujący debiut Pieczonki, to szybki i bramkostrzelny zawodnik. W 1954 roku zmienił barwy i znalazł się w składzie III ligowej „Stali” Rzeszów. Tutaj grał do 1956 roku. W ostatnim jego meczu w „Stali”, drużyna ta awansowała do II ligi. Karierę na boisku kończył w zespole Trzebowniska.

ZBIGNIEW PIECZONKA
Urodzony w 1967 roku. Piłkarski życiorys rozpoczął w LZS Trzebownisko. Po fuzji tego klubu z „Piastem”, zasilił drużynę juniorów ZKS „Stal” Rzeszów. Z kolei awansował do drugiej drużyny tego klubu. Jego sportowa wędrówka wiodła następnie przez znane na Podkarpaciu kluby: Izolator Boguchwała, Resovia Rzeszów, Karpaty Krosno, Zelmer Rzeszów, Sokół Sokołów, Pogoń Leżajsk. Od czterech sezonów znów gra w LKS „Piast”, skąd zapewne trafi na sportową emeryturę.

EDWARD SZAŁEGA
Urodził się w roku 1958. Zauroczony sukcesami zapaśników „Stali”, w wieku 19 lat, dołączył do ich sekcji. Członek zespołu, który wielokrotnie zdobywał tytuł Drużynowego Mistrza Polski w zapasach. Miał też znaczące sukcesy indywidualne. Trzykrotnie udekorowany srebrnym medalem Mistrza Polski (1990, 1991, 1992), zaś dwukrotnie brązowym (1989, 1993).

BERNADETA TOMAKA
Pierwsze kroki na torze łuczniczym stawiała w wieku 15 lat. Przez cały okres swej kariery sportowej (1981 – 1986), związana z LKS „Piast” w Nowej Wsi. Klub ten, dzięki grupie młodych pasjonatów łuku oraz trenerowi Janowi Szelidze z „Resovii, był łuczniczą potęgą na Podkarpaciu. Na Spartakiadzie Młodzieży w Rzeszowie zdobyła dwa medale: Złoty na dystansie 30 m i Srebrny na 50m. W 1985 roku na zawodach w Bydgoszczy wywalczyła tytuł Wicemistrza Polski juniorów. W nagrodę wyjechała do Francji na Mistrzostwa Europy, gdzie zajęła 14 miejsce. Była członkiem kadry narodowej. Wkrótce, ze względów zdrowotnych musiała pożegnać się ze sportem zawodowym. Dziś nadal amatorsko uprawia łucznictwo.

Opracował: red. RYSZARD BEREŚ