Statut założycielski oraz Regulamin zostały opracowane w 1906 roku, wykorzystano po części wzorce publikowane w „Przewodniku Pożarniczym”. W myśl Statutu na czele drużyny stał komendant i jego zastępca, wybierani co roku przez ogół członków.

Każdy z druhów składał przyrzeczenie o treści:

W 1935 roku Statut zweryfikowano. Nowa jego treść, zatwierdzona przez wojewodę lwowskiego w dniu 1 października, w pełni odpowiadała wersji narzuconej rozporządzeniem MSW. Całość działalności sprowadzała się do rutynowych ćwiczeń i akcji drużyn OSP.

Pierwszy sztandar OSP pochodzi z czerwca 1913 roku. W jego drzewcu tkwi 181 okolicznościowych gwoździ z nazwiskami uczestników uroczystości poświęcenia sztandaru, którzy w rewanżu, tradycyjnie przekazali strażakom koperty z pieniędzmi. Na uroczystą mszę odbytą w kościele parafialnym w Staromieściu zaproszono wybitne osobistości życia publicznego oraz Kościoła ze środkowej Galicji. Za sprawą pochodzącego z Trzebowniska ks. dra Wojciecha Tomaki, gościem strażaków z Trzebowniska byli ks. bp Józef Sebastian Pelczar, ordynariusz przemyski (późniejszy świetny) oraz sufragan ks. bp Karol Józef Fischer, obaj, jak W. Tomaka, absolwenci gimnazjum rzeszowskiego. To sprawiło, ich w asyście, pojawiło się wielu kapłanów z okolicy i regionu a także spora grupa parlamentarzystów, polityków, urzędników i bogatych ziemian.

Do noszenia sztandaru, o ciężkim drzewcu, wyznaczono Józefa Motykę. Zastępował go Jan Kogutek.

3 kwietnia 1981 roku OSP w Trzebownisku otrzymała drugi sztandar, ufundowany przez Zarząd Wojewódzki Ochotniczych Straży Pożarnych, jako symbol ofiarnej i wiernej służby pożarniczej dla Ojczyzny i jej obywateli.

Na podstawie publikacji prof. JÓZEFA ŚWIEBODY "Trzebownisko i jego strażacy", opracował red. RYSZARD BEREŚ