Rzeka nobilituje i daje nadzieję. Dawała chleb (ryby, piasek, spływ drewna), ale też przynosiła nieszczęście (tragiczne powodzie). Obecne swe koryto, Wisłok obrał dopiero w 1744 roku, po ogromnej powodzi, wcześniej płynął Starym Wisłoczyskiem.

Trzebownisko leży na 156. km rzeki od jej źródeł na Kiczerze w Beskidzie. Potwierdza to kilometraż w postaci sześciokątnego słupka, ustawiony w XIX wieku przez Austriaków w ogrodzie Władysława Osypki.

Przez wieki, na prawym brzegu Wisłoka były pastwiska i pola uprawne należące do trzebowniskich kmieci oraz właściciela folwarku (najpierw dziedziców z Łąki, potem hrabiów Jędrzejowiczów ze Staromieścia). Przeprawiano się przez bród, korzystano z promu. Dopiero po I wojnie wybudowano most drewniany, od 1957 – metalowy. Na Zawodziu, po II wojnie powstały nowe osiedla a także piękna dzielnica przemysłowa.

Niech prezentowane zdjęcia poświadczą przywiązanie trzebowniczan do swej matki rzeki.

Widok z mostu w górę rzeki.	Dziś Wisłok płynie jakby środkiem wsi.	Widok z mostu w dół nurtu.
Zimą 2006/2007.	Nad rzeką wyrosło gimnazjum.	Do lat 20 – tych w tym miejscu był prom.
100 lat temu droga z Dębiny (dziś z giełdy) wiodła wprost do brzegu.	Bydło z Błoni przechodziło brodem.	Droga do rzeki skręcała w prawo już na wysokości młyna.
Zdjęcie z 1926. Obok mostu stanął młyn.	Młyn umarł w 2001 roku.	Nad rzeką usadowiła się najbogatsza firma we wsi Hartbex.
Staruszek most – minęła mu czterdziestka...	Onegdaj, zima stwarzała zagrożenie.	Ruch jak na Lubelskiej.
W 1959 roku remiza przeniosła się na prawy brzeg.	Czas myśleć o nowej konstrukcji...	Na randki szło się nad Wisłok.